Cały dzień czekałam na mecz, i warto było czekać 3;0. Nie powiem, że się nie stresowałam, ale wiedziałam , że mimo wszystko i tak wygrają.W końcu nie każdy ma tak wspaniałą drużynę.
Teraz nie wiem, co powinnam napisać. Brak mi słów. Są NAJLEPSI i nie ma o czym dyskutować. Każdy, nie tylko siódemka która wychodzi (zresztą która się w ciągu tych wszystkich meczy zmieniała), nawet nie cała 14 która była na wyjazdach, ale wszyscy siatkarze którzy zostali powołani do Spały i wszyscy którzy jeszcze nie zostali odkryci.Dzięki tym chłopakom, nauczyłam się tak wielu rzeczy. Dzięki nim, wiem że zawsze warto walczyć do końca, nie zależnie od przeciwności, nie wolno się poddawać i, że warto spełniać swoje marzenia.Zamienią zwykłe dni w coś niezwyzywanego, powodują uśmiech na mojej twarzy i radość, której czasem mi brakuję. DZIĘKUJĘ ! I myślcie sobie o mnie co chcecie, że jestem jakaś dziwna, bo ciągle o nich pisze, że jestem jakąś "głupią fanką" która myślę że jest fajna. Każdy myśli co chce, dla mnie siatkówka jest czymś co kocham, jest moim drugim życiem, i to się nie zmieni.
Na naszych oczach tworzy się historia, pierwszy raz mamy ZŁOTO w Lidze światowej. Nasi siatkarze wraz z wspaniałymi trenerami którzy wierzyli w nic tak samo jak wierni kibice bezgranicznie i zawsze osiągnęli sukces o którym marzyli zdobyli coś co do nie dawno było "nieosiągalne". Teraz nie ma już rzeczy nie możliwych, teraz możemy wszystko..Przed nami jeszcze IO na których oczywiście trzymamy kciuki jeszcze mocniej.
Gratuluję też drużynie USA z Thorntonem (którego bardzo bardzo lubię, zresztą tak jak większość ich drużyny) którzy walczyli, starali się, ale na ich niekorzyść to POLSKA okazała się lepsza.
